کد مطلب:137427 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:195
قصیده شیوای «کعبی» درباره ی زینب
1- و ثواكل فی النوح تسعد مثلها
أرأیت ذاثكل یكون سعیدا
2- ناحت فلم تر مثلهن نوائحا
اذ لیس مثل فقیدهن فقیدا
3- لا العیس تحكیها اذا حنت و لا
الورقاء تحسن عندها تردیدا
4- ان تنع أعطت كل قلب حسرة
او تدع صدعت الجبال المیدا
5- عبراتها تحیی الثری لو لم تكن
زفراتها تدع الریاض همودا
6- و غدت اسیرة خدرها ابنة فاطم
لم تلق غیر اسیرها مصفودا
7- تخفی الشجا جلدا فان غلب الاسی
ضعف فابدت شجوها المكمودا
8- نادت فقطعت القلوب بشجوها
لكنما انتظم البیان فریدا
1- آنان مصیبت دیدگانی اند كه هر كس مثل آنها باشد خوشبخت و سعادتمند می باشد؛ براستی آیا مصیب زده ای را دیده اید كه خوشبخت باشد؟
2- چنان گریه و نوحه سرایی كردند كه احدی مثل آنها نوحه نكرد؛ زیرا هیچ كس مثل آنها عزیزانی این چنین بزرگوار از دست نداده بود.
3- نه «عیسی» توان حكایت و بیان این داستان را دارد و نه اوراق ظرفیت و گنجایش آن را دارند.
4- هر گاه مصائب خاندان پیامبر صلی الله علیه و اله به یاد می آید، قلب ها از حسرت پر می شود، و اگر این مصائب بر كوهها نازل می شد، آنها را به لرزه در می آورد.
5- اشكهای چشم آنها زمین را زنده می كرد، و اگر ناله های سوزناك آنان نبود، باغ ها خشك می شدند.
6- دختر فاطمه به اسارت در كجاوه نشسته بود در حالی كه كسی جز اسیر بیماری كه به غل و زنجیر بسته شده بود، او را ملاقات نكرد.
7- مصائب و شدائد را پنهان می كرد، اگر چه غصه بر او غلبه
می نمود، ولی طاقت نیاورده و بر چهره اش آشكار می گشت.
8- فریادی زد و دلها با فریاد او به لرزه افتاد، لكن در آخر، با سخنان بی نظیر خود جنایات امویان را رسوا نمود.
براستی این نغمه های حزین و جانسوز را چه بنامیم؟ آیا به اینها شعر گوئیم؟ كه شعر محتاج به اعمال فكر و اختیار و انتخاب معانی و الفاظ است، در حالی كه «كعبی» این گونه شعر نسروده است، بلكه در وجود او مصائب و دردهای خاندان پیغمبر صلی الله علیه و اله منعكس شده و از جایی كه خود نمی داند به او افاضه گشته است. درست مانند مادران جوان مرده و مصیبت زدگانی كه اشكشان از دیدگانشان جاری می گردد. هر شیعه ای كه در ولایت و دوستی نسبت به خاندان پیامبرش صادق باشد، گاهی ولایت و محبتش را نسبت به آنها با گریه و اشك ابراز می كند، گاهی چون وقت عزای آنان فرارسد، به اقامه ی عزا می پردازد، و یا سختی مسافرت را برای زیارت قبور مقدس ایشان به دوش می شكد، و گاهی برای احقاق حق و دفاع از حریمشان با دشمنان آنها احتجاج می كند، و یا اینكه در قالب شعر ولایت و علاقه خویش در به اهل بیت آشكار می نماید؛ چناچه سید حیدر حلی [1] چنین كرده است.
این اشك های نشأت گرفته از محبت حقیقی، نشانه ی ولایت و علاقه شدید است، و ما آن را در وجود افراد معدودی چون هاشم كعبی و
شریف رضی مشاهده می كنیم. قصیده ی كعبی فقط برای بیان ناله های مصیبت دیدگان و به تصویر كشیدن غم ها و افسردگی ها نبود و نیز فقط برای گزارش كردن مصائبی كه بر خاندان محمد وارد شده شعر نگفته است؛ چنانكه بعضی از شعرا گفته اند:
سبیت نساء محمد و بناته
من بعد ما قتلت هناك رجاله
زنان و دختران اهل بیت پیامبر اسیر شدند، پس از آن كه مردان و جوانانش كشته و به شهادت رسیدند.
[1] شاعر توانايي كه در رثاي حسين عليه السلام شعرهاي حماسي و انقلابي بسياري را سروده است.